A miña experiencia en Caritel

Tendo en conta que é a miña primera ruta de "senderismo" quixera expresar aqui as miñas impresións ó respecto. Dicir que eu andar ando o xusto, por traballo bastante e no meu tempo de ocio o típico, paseos marítimos ou similares. Cando Nacho espuxo a súa intención teño que confesar que non as tiña todas conmigo, nin no tema de Breo, reacio a calquer tipo de deporte e a andar en xeral, nin por min! él falaba de 14 km como quen fala do tempo! jajaja. O final decidimos ir, non íbamos a quedar de vagos! jaja asi que preparamos todo según indicacións, solo bacadillos e auga! non sobrecargar as mochilas que hai que cargar con elas... madrugón para levar á nena a Carril a casa da abuela e chegar puntual as 9:30 ó parking do Eroski. Organizar coches, nenos que non ían cos pais, etc. Conseguimos sair tarde, pero saimos, solo que como non entendemos ben as indicacións non foi Nacho diante, asi que nos acabamos perdendo, pero bueno, poñendo bo empeño conseguimos chegar a dichosa igresia. A saida moi ben, todo costa abaixo por camiños tan preciosisimos como pedragosos e angostos, as paixases, como a maioria na nosa terriña, inigualables, o aire, as carballeiras, os rios, os riachuelos, vamos para disfrutar con moita ilusion e agradecemento a quen nos anima a facer este tipo de cousas! O Monte! as subidas! as baixadas! as corredoiras! as casas! TODO PRECIOSO! o único que podería dicir en contra e quizais o exceso de paradas que fixemos sobre todo nos comenzos... pero bueno, é entendible dado o número de xente que fomos, e os distintos ritmos que somos capaces de levar cada un.
En resumen una experiencia que gardarei no recordo que si hai outra, dispois dun descanso considerable jajaja, volvereime a apuntar, por suposto, eso si! levarei algo doce, cocacola ou chocolate! xa se sabe, algo hai que ir aprendendo jaja e sobre todo, levarei calzado acorde, aqui a menda foi de tenis, e sobra dicir que aparte das dores musculares (que pensei serian mais) hai que añadir as prantas dos pes con tanta pedra!!! o os tobillos, que forcei para evitar máis danos nas prantas! e encima rompin as suelas dos tenis!

Gracias Nacho por darnos ideas e encima, levalas a cabo no teu tempo libre aguantando a unha pandilla de sedentarios coma nos! estamos listos para a próxima! jajaja

Saudos a todos